Arabayla Balkan Turu

Uzun süredir hayalimdi. Kendi aracımla ülkemizden çıkıp olabildiğince gidebilmek. Türk Plakası ile hiç bilmediğiniz coğrafyalarda yol almak. Eşimle birlikte geçtiğimiz yaz bir anda karar verdik ve programımızı yaptık. Programımızı neredeyse harfiyen uygulayabilmeyi de başardık!!

Not: Fotoğrafların üzerine tıklayarak büyük boyutta görebilirsiniz.

Balkan Gezisi’nin tüm görüntülerini izlemek için tıklayın.

Toplam 9 gün ve 3.500 km süren bu rotayı tamamladığımızda, önemli bir projeyi bitirmenin gururu ile evimize döndük.

NOTLAR

• Sınır geçişleri biraz uzun sürüyor. Planlama yaparken her bir sınır geçişini 2 saat olarak hesaplayabilirsiniz.
• 500 km süren bu güzergah için 9 gün değil de 10 gün ayırsanız daha iyi olur.
• Türkiye hariç 7 ülkeden oluşan bu güzergah için her ülkenin para birimi ayrı. Ben her gezimde olduğu gibi yerel para birimlerine Türkiye’den dönüştürüp öyle yola çıktım. Yani yanımda Euro veya Dolar götürüp orada yerel para birimine çevirmedim. Ülkemizde Arnavut Lek’inden Hırvat Kuna’sına kadar tüm para birimlerine ulaşmak gayet kolay.
• Yurtdışına kendi aracınızla çıkmanın prosedürleri, zorlukları ve kolaylıkları için size “Türk Plakasıyla Yurtdışına Çıkmak” yazısını tavsiye ederim.
• Yaz dönemi sınır kapıları oldukça yoğun oluyor. Araçla gezide sınır kapılarındaki kuyruklardan kurtulmak için bahar ayları tercih edilebilir.
• Adriyatik Kıyısı’nda (Yunanistan-Arnavutluk-Karadağ-Hırvatistan) ve Bosna Hersek’te yollar genellikle tek şerit geliş gidişli ve dağlık. Bu yüzden süre hesaplarken her bir kilometreyi 1 dakika olarak hesaplayabilirsiniz.

Yukarıda yer alan rotada (Türkiye —> Yunanistan —> Arnavutluk —> Karadağ —> Hırvatistan —> Bosna Hersek —> Sırbistan —> Bulgaristan —> Türkiye), Yunanistan, Hırvatistan ve Bulgaristan Schengen Ülkeleri olduğu için Schengen Vizesi gerekmekte. Bunun dışındaki ülkelerin bizlere vize uygulaması bulunmamaktadır. Schengen Ülkeleri ve vize uygulamaları hakkında bilgi almak için “Schengen Nedir, Nereleridir, Nasıl Alınır?” yazısını size tavsiye ederim.

Rotamızın en ilginç olanı ise hiçbir iki ülke arasındaki geçişimizin Schengen Ülkeleri arasında olmamasıydı. Yani sırasıyla Türkiye —> Schengen —> Arnavutluk —> Karadağ —> Schengen —> Bosna Hersek —> Sırbistan —> Schengen —> Türkiye şeklinde olduğundan her ülke geçişinde mutlaka sınır kontrolü olan bir gümrük kapısından geçtik.

Bu yazıda sizlere her gittiğimiz yerin ayrıntısından çok arabayla bu gezi güzergahının genel ayrıntılarını aktarmaya çalışacağım. Ama öncelikle gezimizi 29 dakikaya sığdırdığımız özeti izlemenizi kesinlikle tavsiye ediyorum.

Gün 1 (Bursa – Selanik) – 680 km

Sabah saatlerinde Çanakkale Eceabat üzerinden körfez geçişini kullanarak İpsala Sınır Kapısı’na kadar geldik. Fakat hem feribot hem de İpsala çok uzun kuyruklar vardı. Özellikle yaz döneminde sınırdaki memurların sayısı oldukça yetersiz kalıyor. Bu arada sanmayın ki sınırda didik didik aranıyorsunuz. Arabanın içerisinde hiçbir arama yapılmadan sadece pasaport ve yeşil sigortaya bakılıyor. Sabah 5’te çıktığımız yolculuk akşam saat 6’da Selanik’te son buldu. Toplam 11 saatte ancak gidebilmiştik. Planımızda Atatürk’ün Evi ve Selanik’in merkezi olsa da geç varışımızdan dolayı Atatürk’ün evini ancak dışarıdan görebildik.

İçerisinde Atatürk’ün de zamanında kullandığı bazı etnografik eserler bulunmaktadır. Bu ev Atatürk’ün doğduğu ev olup küçüklüğümüzden bu yana tarih kitaplarında okuduğumuz Zübeyde Hanım’ın da yaşadığı pembe panjurlu ev tam olarak da burasıdır. Ayrıca bu evin bir kısmı Türk Konsolosluğu olarak da kullanılmaktadır. Bu arada ev içerisindeki eserler zamanında o evde kullanılmış eşyalar olmayıp Türkiye’den getirilen Atatürk’ün eşyalarıdır. Yeri gelmişken bu vesileyle Aziz Atatürk’ü sevgi, saygı ve özlemle anıyorum.

Selanik’te Beyaz Kule, Kordon ve Aristotelous Meydanı’nı gezdikten sonra yemek yemek için Selanik’in en eğlenceli bölgesi olan Ladadika’ya giderek eğlenceli bir sokakta akşam yemeğimizi yedik. Günü bitirmenin mutluluğuyla ve son derece yorgun olarak kalacağımız otele doğru devam ettik.

Gün 2 (Selanik – Ksamil (Kalabaka Üzerinden)) – 430 km

İkinci gün sabah kahvaltısının ardından ve dinlenmiş olarak yeniden aracımızla yola koyulduk. Son hedef noktamız Arnavutluk’un Ksamil Kasabası’ydı. Yolda biraz rotamızdan saparak Meteora Manastırları’nı ziyaret edecektik. Yola çıkmamızın ardından 2,5 saatlik bir yolculuk ile Meteora’ya ulaştık.

Kalabaka şehrinin bir kasabası olan ve yerden 300 ile 550 metre yükseklikteki kayaların üzerine yapılmış manastırlarından oluşan Meteora; UNESCO tarafından “Dünya Miras Listesi’nde” bulunmaktadır. Tanrı’ya daha yakın olmak isteyen rahipler kayalıkların tepelerine manastırları inşa ediyorlar. Tabi bunun yanında en önemli amaçlardan biri de savunma. Bu manastırlardan bazılarında hala keşişler yaşamaya devam ediyor.

Toplam 24 manastır olan Meteora’da 6 tanesi günümüze kadar korunmuştur. Bu manastırlar; Büyük Meteora Kutsal Manastırı, Varlaam Kutsal Manastırı, Rousanou Kutsal Manastırı, Aziz Stephen Kutsal Manastırı ve Holly Trinity Manastırı. Manastırlar arası ulaşım makaralara bağlı asansörler ile gerçekleşiyormuş zamanında.Tavsiyem hepsini gezmeniz değil. Açıkcası tamamını da gezseniz birbirlerinin çok farklı olmadığını görebilirsiniz. Özellikle Büyük Meteora Kutsal Manastırı’nı gezip sonra da bölgeye hâkim manzara noktarından fotoğraflar çekebilirsiniz. Manastır girişleri 3€.

Biz manastırları gezip fotoğraflarımızı çektik ve rotamızı batıya doğru çevirip devam ettik. Batı Yunanistan’a kadar otoyoldan devam edip Igoumenitsa’da Adriyatik Denizi’ne vardık ve kuzeye doğru Yunanistan ile Arnavutluk arasındaki kara sınırı QafëBotë–Sagiada Sınır Kapısı’na ulaştık. Atıl olacağını düşündüğüm sınır kapısında tam 2 saatlik bir beklemenin ardından kendimizi Arnavutluk’a attık. Sınıra yakın Ksamil’e doğru yol aldık. Burası bir yarımada aslında. Yolu kısaltmak için kablolu feribotu kullanabilirsiniz. Yaklaşık 1 dakika süren bu yolculuk hayatınızdaki en ilginç yolculuk olabilir. Ücreti 4€. Bu arada kablolu feribot ile karşıya geçtiğiniz noktada Venedikliler’den kalan Butrint Antik Kenti bulunuyor. Biz uğramadık ama zamanınız varsa gezebilirsiniz.

Ksamil’e varıp günbatımından önce denizimize girip rahatladık. Akşam sahilde bir de balığımızı yedik sonraki güne hazırdık.

Gün 3 (Ksamil – Kotor) – 470 km

Kısaca en bilinmeyen, en korkulan ülkelerden biri olan Arnavutluk’tan bahsetmek istiyorum. Evet bakımsız bir ülke, gelişmiş bir havası yok. Hatta gitmeden herkes tarafından “arabanızı çalarlar” şeklinde korkuyu da pompaladılar mı sınırdan geçtiğiniz gibi kapıları sürekli kitli tutmaya başlıyorsunuz. Ama o kadar da değil. Sadece 24 saat bu ülkede bulunmama rağmen çok olumsuz bir durumla karşılaşmadım.

Ksamil ile ilgili Arnavutluk’un tatil cenneti dediler, herşey güzel olacak dediler ama yok olmadı Arnavutluk Turizm Bakanlığı son dönemde ülkeye turist çekebilmek için bunları söylese de kişisel fikrim, çok bir numarası olmadığıdır. Kasabanın en ünlü buluşma noktası “dans eden kızlar” heykeli zaten kasabanın geri kalanında da fazla bir numara olmadığını gösteriyor.

Rotamızı, güzel ülke Karadağ’a doğru çevirdik. Sahil şeridinden devam etme kararı aldık ve Çika Dağı’na doğru yola koyulduk. İnanılmaz virajlı ama bir o kadar manzaralı bir yoldu. Yolda Llogara Geçidi’nde durup harika Adriyatik Denizi manzarasını seyrettik. Öğleden sonra Tiran’a varmayı başardık. Zaten Güney Arnavutluk’ta Çika Dağı’nı geçtikten sonra yolların durumu daha iyi oldu ve hızlanabildik. Tiran’da hem yemek yedik hem İskender Bey Meydanı’nda biraz tur attık.

Bu arada İskender Bey Arnavutlar’ın milli kahramanı. Osmanlı İmparatorluğu’na da büyük hizmetler yapmış İskender Bey ardından Arnavutlar’ın Osmanlı İmparatorluğu’ndan bağımsızlığını kazanmasında da önderlik etmiştir. Arnavutluk denince akla lider olarak Enver Hoca gelir. Ama adını bir yerde duyabilmek görebilmek, bir sokağa adının verilmiş olması ihtimal dahilinde değildir. Çünkü Enver Hoca Arnavutluk’u komünizm ile yönetmiş, ciddi sıkıntıları yaşatmış sonunda Arnavutluk’un geri kalmasında katkısı olmuştur. Bu yüzden insanlar Enver Hoca’dan hiç bahsetmezler.

Biz Tiran’ın merkezindeki gezimizi bitirip tekrar kuzeye doğru Karadağ’a yola koyulduk. Muriqan – Sukobin Sınır Kapısı’na geldiğimizde artık akşamı bulmuştuk. Neyseki bu defa ciddi bir sıra yoktu. Evraklarımızı gösterip Arnavutluk’tan çıkış yaptık, Karadağ’a girmeyi beklerken herhangi bir sınırla karşılaşmadık. Şimdi kara sınır kapılarında önce ülkeden çıkış yapılır sonra arada serbest bir bölgeye girmiş olursunuz. Oradan da ülkeye giriş için gireceğiniz ülkenin sınır kapısına ulaşırsınız. İşte biz Arnavutluk’tan çıktık ama Karadağ’ın herhangi bir kapısı olmadan devam ettik. Arafta kaldık gibi oldu.

Her neyse adı gibi dağlık yollarında ilerlemeye başladık Karadağ’ın. Yolda Budva’ya gelmeden önce Sveti Stefan Kasabası’na geldik. Bu kasabanın tıpkı Ayvalık’taki gibi karayla bağlantısı olan bir adası var. İsmi de kasabayla aynı. Bu adanın tamamı bir otel ve otel müşterisi değilsen yada restoranda bir rezervasyonun yoksa adaya giremiyorsunuz. Doğal olarak biz de giremedik. Kotor’a doğru giderken bir sürprizle karşılaştık. Bizim gibi 16 (Bursa) plakalı bir araçla arkalı önlü gitmeye başladık. Bu mucizevi karşılaşma kornalar ve selamlaşmalar ile son buldu. Gün batımında manzaralı bir yerler bulup fotoğraflarımızı çekip Kotor’a vardık. Akşam yemeğimizi tarihi Kotor Merkezi’nde yedikten sonra yorgunluğumuzu atmak için dinlenmeye çekildik.

Gün 4 (Kotor – Dubrovnik) – 90 km

Sonraki gün sabah erken kalkıp Kotor’un o şirin merkezinde gezmeye başladık. Kotor önünde Kotor Körfezi olan aslında bir kale duvarlarıyla çevrili bir kent. 3 adet kapısı var. Körfeze doğru olan ve ana kapı batı kapısı olarak geçiyor. İlginçtir Kotor, Osmanlı İmpratorluğu zamanında bu bölgede fethedilemeyen tek yer olmuş. Venedikliler Kotor’u korunaklı kalesiyle çok iyi savunmuş.

Evliya Çelebi de buralara kadar gelmiş veba sebebiyle karantina altına alınan şehre giremese de körfezin karşısında şehre bakıp buraları kaleme almış. Batı kapısının girişinde ise İkinci Dünya Savaşı’na ithafen, bu başarıyla savunulan kalenin durumunu anlatır bir yazı var: “Bizim olanı vermeyiz, başkasının olanı istemeyiz”.

Kotor’un eski şehrinde masal gibi bir gezinti bekliyordu bizi. Her sokağına olabildiğince girmeye çalışın. Batı kapısının girişinde turist ofisi var. Burada Türkçe bilgilendirmeleri haritalar da mevcut. Kotor Körfezi’nin en iyi manzarası Kotor Kalesi’nin en yukarısında. Ama 40 dereceye yakın sıcaklıkta bu yürüyüşü yapmak mümkün olmadı. Öğleden sonraya kadar Kotor’u gezdikten sonra körfezin dar yollarından dolaşarak Lepetane Kasabası’ndan feribotla boğazın diğer yakası olan Kamenari Kasabası’na geçtik.

Kısa bir yolculuğun ardından Hırvatistan sınırına geldik. Debeli Brijeg-Karasovići Sınır Kapısı’ndada 2 saatlik bir bekleme yaşadık ve Hırvatistan’a geçiş yaptık. Özel Koç Üniversitesi Halk Oyunları Ekibi’nin de otobüsü sınır kapısında bekliyordu. Bu bekleme sırasında halk oyunları ile hem bizim hem sırada bekleyenlerin güzel zaman geçirmesine sebep oldular. Karadağ Avrupa Birliği aday ülkelerinden. Düzenli güzel bir ülke Karadağ. Ama neredeyse bu küçük ülkenin tamamı dağlık. Hırvatistan ise girdiğiniz andan itibaren modern görünümü ile tam Avrupa ülkesi kıvamında. Sınırdan 45 dakika sonra Dubrovnik’e vardık. Kent merkezinde fiyatlar çok yüksek olduğu için kentin araçla 10 dakika dışındaki Babin Kuk bölgesinde konakladık.

Aslında plajlar genelde bu bölgede yer alıyor. Dubrovnik ile ilgili söyleyeceğim en önemli şey inanılmaz pahalı olması. Hırvatlar henüz Euro’ya geçmemiş. Para birimleri Kuna. Her şey mi pahalı olur arkadaş. Parasal ayrıntılara birazdan gireceğim.

Akşam Dubrovnik Eski Kent Merkezi’nde gezintiye çıktık. Game of Thrones dizisinin bazı bölümlerinin burada çekilmesi sebebiyle inanılmaz bir Game of Thrones çılgınlığı var her yerde. Hatta bunu turizme dökmüş durumdalar. Ortalama bir yerde yemek yemek 150 Kuna Civarı yani 75 TL.

Gün 5 (Dubrovnik)

Sonraki gün sıcak yaz gününde serin Adriyatik Denizi’nde dinlenmekti ilk işimiz. Gitmeden önce bölgedeki plajları araştırmıştık. Bunlardan halk plajı olan Lapad’ı tercih ettik. Fiyat olarak en uygununun o olduğu öğrendik. Uygun ve halk plajı diyince aklınıza şöyle ekonomik, Şile Sahilleri’ni andıran bir yer geldi değil mi? Öyle değil tabi ki. Bir adet şemsiye ve 2 adet şezlong bir saat için tam 300 Kuna yani 180 TL. Evet evet bir saat sadece. Biz de o yüzden havlumuzu güneşin altına serdik denizimize girdik. Bu arada deniz gerçekten muhteşemdi. 4 gündür yollarda olmanın verdiği yorgunluk bir anda gitmişti.

Öğleden sonra ise yine Dubrovnik Eski Kent Merkezi’nde gezmeye devam ettik. Dubrovnik Eski Kent Merkezi’nde her şey tam olarak korunmuş. Onlarca güzel müze mevcut. Bunları ziyaret edebilir gün batımına doğru eski kent merkezinde yer alan eski limanda güneşin batışını izleyebilirsiniz. Dubrovnik’in sokaklarında kaybolmak en güzeliydi sanırım. İnanılmaz canlı, hareketli bir hayat.

Gün 6 (Dubrovnik – Mostar – Saraybosna – Belgrad)  600 km

Gezimizin en yoğun, en yorucu gününe başlıyorduk. Sabah erken saatlerde kalkıp Brgat Gornji Sınır Kapısı’ndan Bosna Hersek’e geçiş yapmak için yola koyulduk. Yarım saat içerisinde sınır kapısındaydık ve toplamda 30 dakikada karşıya geçebildik. Gezimizin enteresan anlarından biri de burada yaşandı. Eşimin iş arkadaşını ilginç bir şekilde dağın başındaki Hırvatistan-Bosna Hersek sınırında gördük. Tabi ki kucaklaşmalar ve fotoğraflar bu anı ölümsüzleştirdi.

Altıncı günkü yolculuğun ilk durağı güney Bosna Hersek’te Mostar’ın güneyinde Kravice Şelaleri oldu. Burayı tamamen gezimizden 1 hafta önce iş arkadaşım bir belgeselde görmüş ve burayı O önerdi. İyi ki de önerdi. Harika bir ortamdı. Çok zamanımız olmadığı için suya giremedik. Tavsiyem yarım gününüzü ayırıp, suya girip, dinlenmenizdir.

Kravice’den kuzeye 1 saatlik yolculuğun ardından Mostar’a ulaştık. Bosna Hersek’in her yeri bizim buralar gibi. Mostar’da çarşıda dolaşırken satıcılarla çat pat Türkçe konuşabilirsiniz. O günkü yolun uzunluğundan ve Saraybosna’ya bir an önce kendimizi atma isteğinden dolayı Mostar’da çarşıda bir tur atıp Mostar Köprüsü’nde gezintimizi yaptık.

Osmanlı Dönemi taş köprüleri içinde efsanevi bir yeri olan Mostar Köprüsü, Mimar Sinan’ın öğrencisi Mimar Hayreddin tarafından 1566’da, 24 metre yükseklikte, 30 metre uzunluğunda ve 4 metre genişlikte inşa edilmiş. Bosna Hersek‘te başlayan iç savaş sırasında, ilk defa Bosnalı Sırplar tarafından saldırıya uğramış. 9 Kasım 1993’te ise Hırvat tankları daha büyük bir zarar vererek, 427 yıldır ayakta olan köprüyü tamamen yıkmış. Köprünün dev taşları, Neretva Nehri’nin sularına gömülmüş. Savaş sonrasında, Mostar’daki tarihi köprünün inşasına, Türk İşbirliği ve Koordinasyon Ajansı (TİKA), UNESCO, IRCICA ve Dünya Bankası’nın desteğiyle 1997’de yeniden başlanmış.

Bosna Hersek’in yakın tarihi iç savaşlar, acılarla dolu adeta. Uzun uzun belki başka bir yazıda yazılabilir ama kısacası Bosna Hersek’te şu an Bosnalı Müslümanlar, Bosnalı Sırplar ve Bosnalı Hırvatlar Bosna Hersek çatısı altında yaşıyorlar. Geçmişin acı günleri hala hatıralarında.

Mostar’dan Saraybosna’ya doğru yolculuk E73 Karayolu’ndan devam ederken manzaralar mükemmel. Dağlık bir bölgede Neretva Nehri ile paralel bir yolculuk bizi bekliyordu. Ve Saraybosna’ya öğleden sonra vardık. Şehir girişinde eski binaların tamamında savaşın izleri hala belli oluyordu.

Saraybosna’nın birçok yerinde Türklerin bir yardımını görüyorduk. Hatta Tramvayların üzerinde Saraybosna – Konya yazıları vardı. Sonradan öğrendim ki Konya Büyükşehir Belediyesi bu tramvayları hibe etmişti.

Saraybosna’nın eski kent merkezine Baščaršija yani Başçarşı deniliyordu. Hatta bugün Bursa’nın Fomara Meydanı’nda yer alan sebil Başçarşı Meydanı’nda yer alan sebilin replikası olarak yapılmış. Başçarşı Meydanı’nın restorasyon çalışmalarını ise Bursa Osmangazi Belediyesi yapmış. Bunun gibi birçok hikayeyi barındırıyor Saraybosna. Yemek yemek için çarşıda bir restorana oturduk. Türk olduğumuzu anlayan garson bize “iki köfte, iki ayran” diyerek siparişimizi almadan gitti. Bosnalıların Ćevapčići adında aslında bizim İnegöl Köfte tadında bir köfte çeşidi var. Karnımızı doyurduktan sonra Srebrenica Katliamı’nın en acı belgelerle anlatıldığı “Galerija 11/07/95” müzesini gezdik. Srebrenica Katliamı yada Soykırımı 1995 Avrupasında Sırpların, Müslüman Bosnalıları ortadan kaldırmak için giriştiği bu ahlaksız mücadelenin ayrıntılarına burada girmeyeceğim. Fakat her sene 11 Temmuz’da bu katliam için ölüm yürüşü adında bir yürüyüş gerçekleştiriliyor Srebrenica’da. Mutlaka bu yürüyüşe katılacağım ve ayrı bir yazıyla bu katliamın ayrıntılarını yazacağım.

28 Haziran 1914 tarihinde Avusturya – Macaristan İmparatorluğu veliahdı ve eşi Saraybosna ziyaretleri sırasında Sırp milliyetçileri tarafından öldürülmüştür. Bu olaydan bir ay sonra Avusturya – Macaristan İmparatorluğu Sırbistan’a savaş ilan etmiş ve 1. Dünya Savaşı’nın başlangıcı olmuştur bunu hepimiz biliriz. İşte bu olayın gerçekleştiği yer eski kent merkezinin yanında Latin Köprüsü’dür.

Akşam olunca müzede hissettiğimiz olumsuz duyguların üzüntüsüyle Belgrad’a doğru yola koyulduk. Zor ve dağlık yolların ardından hava kararınca ancak Šepak-Trbušnica Sınır Kapısı’na gelebildik ve hiç sıra beklemeden Sırbistan’a geçiş yaptık. 1,5 saatlik bir yolculuğun ardından saat akşam 11 gibi ancak Belgrad’a gelebildik. Belgrad’ın gece en eğlenceli caddesi Skadarlija’daki otelimize yerleştik. Yorgunluktan kendimizi hemen yatağa attık.

Gün 7 (Belgrad)

Yoğun ve yorucu bir günün ardından sabah kalkıp kahvaltımızı yaptık ve yolculuk yapmadan geçireceğimiz bir günün mutluluğu ile Belgrad sokaklarını gezmeye başladık.

Avrupa’nın birçok kentinde hatta Türkiye’de de yavaş yavaş başladı ücretsiz yürüyüş turları (Free Walking Tour) var. Bu turlara internetten ulaşabilirsiniz. Çok faydalı bir organizasyon. Gittiğiniz yerde bu tura internette belirtilen yer ve saatte katılabiliyorsunuz. Rezervasyon gerekli değil ve ücretsiz. Sonunda eğer beğenirseniz gönlünüzden ne koparsa verebilirsiniz. Yaklaşık 2-3 saat süren bu yürüyüş turları en doğal anlatımlarıyla yürüyerek gönüllü insanlar tarafından gerçekleştiriliyor. Çok farklı hikayeler öğreniyor, görüyorsunuz. Kesinlikle tavsiye ederim.

Yürüyüş turu öğleden sonra olduğu için Belgrad’ta önce Parlamento Binası’nı gezip alternatif akımının mucidi Nikola Tesla Müzesi’ne gittik. Buradaki tura katılırsanız çok ilginç deneylere de katılabilirsiniz. Buradan tekrar yürüyerek Aziz Sava Katedrali’ne gittik. Aziz Sava Katedrali Sırbistan’ın başkenti Belgrad’da bulunan bir Ortodoks kilisesidir. Kilise, Sırp Ortodoks Kilisesi’nin kurucusu ve Orta Çağ Sırbistan’ında önemli bir kişilik olan Aziz Sava’ya ithaf edilmiştir.

Öğleden sonra yürüyüş turuna katılıp Sırpların yerel içkisi Rakija’nın tadına baktık. Daha sonrasında Cumhuriyet Meydanı’nda yer alan Kral Mihailova’nın hikayesini dinledik. Başparmağı ile güneyi yani Osmanlı İmparatorluğu’nu gösteriyordu. Balkanlar’da genel olarak milletlerin kahramanları hep Osmanlı İmparatorluğu’ndan bağımsızlığını ilan etmiş oluyor. Çünkü çok çok uzun yıllar bu bölgenin tek hakimi Osmanlı İmparatorluğu’ydu.

Belgrad’ın en ünlü caddelerinden Kneza Mihaila’dan geçerek Kalemegdan’a ulaştık. Adından da anlaşılacağı üzere Türkçe’den gelen Kale Meydan Belgrad Kalesi’nin bulunduğu meydana verilen isim. Sırpça’ya doğal olarak Türkçe’den geçen birçok kelime bulunmaktadır. Gün batımına doğru Belgrad Kalesi ve Tuna Nehri Manzarası’nı izledikten sonra tur sona erdi ve biz tekrar bir şeyler yemek için Kneza Mihaila’ya döndük. Burada Snežana isimli restoranda yemeğimizi yedik ve demleme çaylarımızı içtik. Bu arada Sırplar da “çay” kelimesini kullanıyor.

Yemekten sonra İstanbul’da Asmalı Mescid benzeri olan veya Bursa’da Arap Şükrü Sokağı’na benzeyen Skardarlija’ya gittik. Zaten konaklayacağımız yer de buradaydı. Her yer sokak sanatçıları, restoran ve kafelerle doluydu. Bütün geceyi orada eğlenerek geçirdik ve önceki günlerin yorgunluğunu attık.

Gün 8 (Belgrad – Sofya) 400 km

Sonraki gün ilk işimiz NATO’nun 2000’li yıllarda Kosova olayları yüzünden bombaladığı binaları görüp Belgrad’tan Sofya’ya doğru yola koyulduk. Belgrad – Sofya arası genellikle düzlük ve otoban yollar. O yüzden yolculuğumuz önceki günler kadar yorucu olmadı. Gradina-Kalotina Sınır Kapısı’ndan geçerek Bulgaristan’a girdik. Otoyollar genellikle ülkemizde olduğu gibi gittiğin yola göre gişelerden ödeme yapılır. Fakat Bulgaristan’da “Vinyet” adı verilen bir pul almanız gerekiyor. Bunu sınır sattıkları gibi benzin istasyonlarında da satıyorlar. Biz 1 günlük transit geçeceğimiz için en az 7 günlük olan Vinyet’i aldık. Ücreti 15 Leva yani 30 TL olan bu pul ile Bulgaristan içerisindeki tüm otoyolları kullanabiliyorsunuz.

Sınırdan geçtikten yarım saat sonra Sofya’ya geldik ve kalacağımız otele yerleştik. Öğleden sonra Sofya’yı gezmeye başladık. Sofya’nın en simge yapısı “Aleksandr Nevski Katedrali”. Oldukça ihtişamlı bu yapı Bulgar Ortodoks katedralidir. Neo-Bizans mimarisinde inşa edilen katedral Bulgaristan Patriği’ne ev sahipliği yapmaktadır.

Sırasıyla Ulusal Sanat Galerisi, Parlamento Binası, Başklanlık Binası’nı takip ederek Aziz Sofya Heykeli’nin oradan kentin en hareketli yayalaştırılmış caddesi Vitosha Bulvarı’na ulaştık. Bu bulvarda sağlı sollu güzel restoranlar, ucuz hediyelik eşyalar alabileceğiniz dükkanlar ve kafeler bulunmaktadır. Bir gece önce Skardarlija’da olduğu gibi Vitosha Bulvarı’nda da geceyi bitirerek sonraki gün için otele döndük.

Gün 9 (Sofya – Bursa) 700 km

Tamamı otoyol olan son gün güzergahına sabah kahvaltısının hemen ardından başladık. Sofya’dan 3 saat sonra Kapıkule Sınır Kapısı’na ulaştık. Yaklaşık 1 saatlik bekleme ile ülkemize geri döndük. Yolda Edirne’ye uğrayıp önce Mimar Sinan’ın ustalık eseri olan Selimiye Camii’ni ziyaret ettik. Ardından çarşıda ünlü Edirne Ciğeri’ni yedik. Karnımızı da doyurduktan sonra Bursa’ya kadar durmadan yolumuza devam ettik.

Yazımın başında dediğim gibi uzun süredir planladığımız bir gezi oldukça yorucu ama bir o kadar eğlenceli ve unutulmaz anılarla son buldu. Arabayla yurtdışına çıkmanın artıları ve eksileri var bunları Türk Plakasıyla Yurtdışına Çıkmak yazısından okuyabilirsiniz. Sormak istediğiniz herşey için yorumlarınızı bekliyorum.

Balkan Gezisi’nin tüm görüntülerini izlemek için tıklayın.